Tutaj jesteśmy

ul. Graniczna 10c, 41-300 Dąbrowa Górnicza

Pracujemy w godzinach

Pn - Pt: 8-19, Sb: 9-13

Umów się na wizytę

(+48) 886 539 253

Profilaktyka

Profilaktyka – lepiej zapobiegać niż leczyć. Pod pojęciem profilaktyki, kryje się wiele działań, dzięki którym możemy podnieść odporność naszych zwierząt i chronić je przed wieloma groźnymi chorobami. Za tym idzie przedłużenie życia naszych pupili oraz obniżenie kosztów ich posiadania. W naszej przychodni wykonujemy cały zakres zabiegów profilaktycznych w skład których wchodzą:

  • szczepienia ochronne
  • profilaktyka przeciw pasożytom wewnętrznym (odrobaczanie)
  • profilaktyka przeciw pasożytom zewnętrznym (głównie pchłom i kleszczom)
  • badania profilaktyczne

Szczegółowe informacje

 
Prawa autorskie © 2020 Przychodniaemka.pl | Wykonanie i obsługa strony: Agencja MarketingNiemcy.pl

1. Szczepienia ochronne psów

A. Program profilaktyki dla szczeniąt i psów dorosłych

Podczas pierwszej wizyty zostanie przeprowadzone dokładne badanie kliniczne szczenięcia. Podczas takiego badania można wykryć wiele chorób i wad wrodzonych, które nie wykryte mogą prowadzić do różnych, czasem poważnych zaburzeń u dorosłego zwierzęcia, a wykryte wcześnie mogą doprowadzić do jego całkowitego wyleczenia.

W czasie wizyty zostanie założona książeczka i karta zdrowia oraz zostanie ustalony program szczepień, których zakres będzie indywidualnie dostosowany do trybu życia danego zwierzęcia i możliwych zagrożeń. Również będzie ustalony plan odrobaczania i profilaktyki przeciw pasożytom zewnętrznym.

Ponadto zostaną omówione:

Szczepienie psa, podobnie jak człowieka, ma olbrzymie znaczenie dla zdrowia, ponieważ pozwala chronić zwierzę przed chorobami, które są wyniszczające dla organizmu, a nawet mogą skończyć się śmiercią.

Zgodnie z najnowszymi zaleceniami WSAVA (World Small Animal Veterinary Association) szczepienia można podzielić na 3 grupy:

  1. Szczepienia zasadnicze
  2. Szczepienia dodatkowe
  3. Szczepienia niezalecane

Ad1. Szczepienia zasadnicze to takie, które powinny być wykonane u wszystkich psów na świecie, aby zapewnić ochronę przed chorobami zakaźnymi o znaczeniu globalnym. Należą do nich szczepienia przeciw:

Ad2. Szczepienia dodatkowe to takie, które są zarejestrowane dla psów, ale decyzja o ich wykonaniu zależna jest od:

Należą do nich szczepienia przeciw:

Ad3. Szczepienia niezalecane - to takie, dla których jest mało naukowych dowodów uzasadniających ich stosowanie. Nalezą do nich szczepienia przeciw:

Do momentu pierwszego szczepienia właściciel musi zachować specjalną ostrożność, ograniczając obszar przebywania szczenięcia do kontrolowanych terenów oraz pozwalając mu na kontakty jedynie ze zdrowymi i należycie zaszczepionymi psami.

Ze szczepieniem nie warto zwlekać ponieważ dla szczeniąt pewne choroby są groźniejsze niż dla starszych psów.

Harmonogram szczepień podstawowych (zalecanych):

  1. 7-9 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce i parwowirozie specjalną szczepionką przeznaczoną dla szczeniąt
  2. 10-12 tydzień życia – szczepienie przeciw nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha i kaszlowi psiemu
  3. 14-16 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha i kaszlowi psiemu
  4. 3-6 miesiąc życia szczepienie przeciwko wściekliźnie. Wścieklizna jest chorobą, która w Polsce zwalczana jest z urzędu i istnieje prawny obowiązek szczepienia przeciwko niej psów. Za niezaszczepienie psa można otrzymać mandat do 500zł.
  5. Po upływie 12 miesięcy konieczne są szczepienia przypominające. Szczepienia wykonywane są w formie zastrzyku, czasem stosowane są szczepionki donosowe. Odporność poszczepienna po pierwszym podaniu szczepionki wytwarza się w okresie od 14-21 dni po zaszczepieniu, a w przypadku kolejnego jej podania zwierzę jest odporne już od dnia zaszczepienia.
  6. Szczepienia przypominające:
    • przeciwko wściekliźnie – co roku
    • przeciw chorobom zakaźnym – szczepienia zasadnicze - wszystkie psy powinny otrzymać dawkę przypominającą 12 miesięcy po zakończeniu cyklu szczepień szczenięcych. Program szczepień w kolejnych latach dobierany jest indywidualnie do stanu zdrowia, trybu życia oraz zagrożeń konkretnymi chorobami. Wspólnie z właścicielem należy ocenić ryzyko zachorowania i doszczepiać psa nie częściej niż co 3 lata.

7. Szczepienia dodatkowe:

Jak przygotować psa do szczepienia:

Na wizytę szczepienną należy zarezerwować odpowiedni czas, ponieważ zaraz po szczepieniu nie powinno się opuszczać gabinetu, lepiej jest usiąść w poczekalni i przez 15-30 minut obserwować zwierzę, czy nie wystąpi u niego nieoczekiwana reakcja poszczepienna (wymioty, silne osłabienie, omdlenie).

Warto również obserwować pupila w domu przez kolejne dni czy:

Nie należy szczepić psów:

2. Profilaktyka przeciw pasożytom wewnętrznym i zewnętrznym psów

Odrobaczanie jest jednym z najważniejszych zabiegów, który powinien być regularnie wykonywany. Systematyczne odrobaczanie chroni zarówno psa jak i pozostałych domowników przed zagrożeniem ze strony pasożytów.

Najczęstsze pasożyty psów:

A. Profilaktyka przeciw pasożytom wewnętrznym.

Objawy inwazji pasożytów wewnętrznych zależą od stopnia nasilenia oraz od stanu zdrowia zwierzęcia. Do najczęstszych należą:

Istnieje wiele preparatów różniących się:

Preparaty te mogą występować w różnych postaciach:

Jak często odrobaczać:

Zalecamy, aby raz na kilka miesięcy przeprowadzić badanie kału, ponieważ standardowe środki przeciwpasożytnicze nie działają na wszystkie pasożyty, czasem trzeba zastosować środki specjalne.

Ważne elementy profilaktyki przeciwpasożytniczej to:

B. Profilaktyka przeciw pasożytom zewnętrznym.

Obecność pasożytów zewnętrznych jest dla zwierzęcia irytująca i może być bardzo niebezpieczna.

Kleszcze mogą powodować miejscowe stany zapalne skóry, ale największe zagrożenie stanowią choroby wektorowe wywoływane przez drobnoustroje znajdujące się w ich wydzielinach. Tymi patogenami są:

Kleszcze w związku ze zmianami klimatycznymi występują coraz dłużej nie tylko w sezonie letnim.

Pchły w naszym klimacie występują już praktycznie przez cały rok i są niedocenionym zagrożeniem dla naszego pupila. Pchły są żywicielami pośrednimi tasiemców, mogą być też wektorem przenoszącym nicienie sercowe. Ponadto ślina pcheł bywa często silnym alergenem rozpoczynającym całą kaskadę zmian skórnych, które czasem trudno opanować mimo długotrwałego leczenia.

Jak często stosować profilaktykę przeciwko pasożytom zewnętrznym?

W związku ze zmianami i ociepleniem klimatu profilaktyka powinna być stosowana przez cały rok z zastosowaniem zaleceń producenta odnośnie czasu działania użytego środka. Preparaty przeciw pasożytom wewnętrznym różnią się:

Mogą być to preparaty w postaci:

3. Szczepienia ochronne kotów

A. Program profilaktyki dla kociąt i kotów dorosłych

Podczas pierwszej wizyty zostanie przeprowadzone dokładne badanie kliniczne zwierzęcia. Podczas takiego badania można wykryć wiele chorób i wad wrodzonych, które nie wykryte mogą prowadzić do różnych, czasem poważnych zaburzeń u dorosłego zwierzęcia, a wykryte wcześnie mogą doprowadzić do jego całkowitego wyleczenia.

W czasie wizyty zostanie założona książeczka i karta zdrowia oraz zostanie ustalony program szczepień, których zakres będzie indywidualnie dostosowany do trybu życia danego zwierzęcia i możliwych zagrożeń. Również ustalony będzie plan odrobaczania i profilaktyki przeciw pasożytom zewnętrznym.

Ponadto zostaną omówione:

Szczepienie kota podobnie jak człowieka, ma olbrzymie znaczenie dla zdrowia, ponieważ pozwala ochronić zwierzę przed chorobami, które są wyniszczające dla organizmu, a nawet mogą skończyć się śmiercią.

Według najnowszej rekomendacji WSAVA szczepienia kotów można podzielić na 3 grupy:

  1. Szczepienia zasadnicze
  2. Szczepienia dodatkowe
  3. Szczepienia niezalecane

Ad1. Szczepienia zasadnicze to szczepienia którym powinien poddany być każdy kot bez względu na środowisko bytowania.

Do tej grupy należą szczepienia przeciwko:

Ad2. Szczepienia dodatkowe:

Szczepienia dodatkowe to takie, które są zarejestrowane dla kotów, ale decyzja o ich wykonaniu zależna jest od:

Szczepienia są opcjonalne zalecane u zwierząt z grupy podwyższonego ryzyka, w której znajdują się:

Do tych szczepień zaliczamy:

Ad3. Szczepienia niezalecane - ich skuteczność jest dyskusyjna, mogą wywoływać choroby przed którymi maja chronić. Do tej grupy należą:

Ze szczepieniem nie warto zwlekać ponieważ dla kociąt pewne choroby są groźniejsze niż dla starszych kotów.

Harmonogram szczepień podstawowych (zalecanych):

3. Po upływie 12 miesięcy konieczne są szczepienia przypominające. Szczepienia wykonywane są w formie zastrzyku czasem stosowane są szczepionki donosowe. Odporność poszczepienna po pierwszym podaniu szczepionki wytwarza się w okresie od 14-21 dni po zaszczepieniu, a przypadku kolejnego jej podania zwierzę jest odporne już od dnia zaszczepienia.

4. Szczepienia dodatkowe

5. Szczepienia zasadnicze przypominające u kotów dorosłych

-przeciw chorobom zakaźnym – szczepienia zasadnicze - wszystkie koty powinny otrzymać dawkę przypominającą 12 miesięcy po zakończeniu cyklu szczepień młodzieńczych. Program szczepień w kolejnych latach dobierany jest indywidualnie do stanu zdrowia, trybu życia oraz zagrożeń konkretnymi chorobami. Wspólnie z właścicielem należy ocenić ryzyko zachorowania i doszczepiać kota nie częściej niż co 3 lata.

6. Szczepienia kotów dorosłych o nieznanej historii:

Jak przygotować kota do szczepienia:

W tym celu należy wykonać test w kierunku tych chorób-jeżeli wyjdzie pozytywny należy zrezygnować ze szczepienia.

Na wizytę zarezerwować odpowiednią ilość czasu i spędzić po szczepieniu 15 minut w poczekalni i obserwować czy nie wystąpi niepożądana reakcja poszczepienna.

Warto również obserwować kota kilka dni po szczepieniu czy nie wystąpi:

Nie należy szczepić kota:

4. Profilaktyka przeciw pasożytom wewnętrznym i zewnętrznym kotów

Odrobaczanie jest jednym z najważniejszych zabiegów, który powinien być regularnie wykonywany. Systematyczne odrobaczanie chroni zarówno kota jak i pozostałych domowników przed zagrożeniem ze strony pasożytów.

Najczęstsze pasożyty kotów:

A. Profilaktyka przeciw pasożytom wewnętrznym.

Objawy inwazji pasożytów wewnętrznych zależą od stopnia nasilenia oraz od stanu zdrowia zwierzęcia. Do najczęstszych należą:

Istnieje wiele preparatów różniących się:

Preparaty te mogą występować w różnych postaciach:

Jak często odrobaczać:

Zalecamy, aby raz na kilka miesięcy przeprowadzić badanie kału, ponieważ standardowe środki przeciwpasożytnicze nie działają na wszystkie pasożyty, czasem trzeba zastosować środki specjalne.

Ważne elementy profilaktyki przeciwpasożytniczej to:

B. Profilaktyka przeciw pasożytom zewnętrznym

Obecność pasożytów zewnętrznych jest dla zwierzęcia irytująca i może być bardzo niebezpieczna

Kleszcze mogą powodować miejscowe silne stany zapalne skóry, nie są tak groźne jak u psów, w związku ze zmianami klimatycznymi występują coraz dłużej nie tylko w sezonie letnim.

Pchły w naszym klimacie występują już praktycznie przez cały rok i są niedocenionym zagrożeniem dla naszego pupila. Pchły są żywicielami pośrednimi tasiemców, mogą być też wektorem przenoszącym pasożyty krwi-Mycoplasmy, które mogą powodować zagrażającą życiu anemię.

Ponadto ślina pcheł bywa często silnym alergenem rozpoczynającym całą kaskadę zmian skórnych, które czasem trudno opanować mimo długotrwałego leczenia. Początkowo pojawia się intensywne wylizywanie się, co często właściciel myli z nadmierną pielęgnacją.

Jak często stosować profilaktykę przeciwko pasożytom zewnętrznym?

W związku z zmianami i ociepleniem klimatu profilaktyka powinna stosowana być cały rok z zastosowaniem zaleceń producenta odnośnie działania użytego środka. Preparaty przeciw pasożytom zewnętrznym różnią się:

Mogą być to preparaty w postaci:

UWAGA!!! Nie wolno stosować preparatów przeznaczonych dla psów u kotów!!! Część z nich, zawierająca permetrynę jest dla kotów trująca i może powodować ciężkie objawy neurologiczne i śmierć!!!

5. Badania dodatkowe

Zalecamy raz w roku wykonanie badania stanu zdrowia zwierzęcia w skład którego wchodzą:

Dlaczego warto wykonywać badania profilaktyczne?

Warto badać swojego pupila od najmłodszych lat - w obecnej medycynie ważne jest indywidualne podejście do każdego pacjenta, a nie wpasowywanie go w określone schematy. Tak jest z zakresami norm referencyjnych dla poszczególnych badań, które są określane przez laboratorium. Po otrzymaniu wyników badań z zaznaczonymi normami właściciele często niepokoją się, że wyniki ich zwierzęcia odbiegają od założonych. To wcale nie musi świadczyć o tym, że pupil jest chory (są rasy psów, których wyniki znacznie odbiegają od norm, a dla tych ras jest to fizjologiczne). Wykonując systematycznie badania profilaktyczne od początku jesteśmy w stanie ustalić indywidualny zakres norm referencyjnych dla konkretnego zwierzęcia, a dzięki temu jesteśmy w stanie wychwycić różne choroby we wczesnym ich etapie, co znacznie zwiększa skuteczność leczenia i szanse zwierzęcia na dłuższe życie w komforcie.

Ważną częścią profilaktyki jest również regularna kontrola masy ciała zwierzęcia - raz na 2-3 miesiące, ponieważ wiele chorób, zwłaszcza u starszych zwierząt związanych jest z otyłością.